Właściwym środowiskiem wypełniania praktyk religijnych oraz przyjmowania sakramentów świętych jest własna wspólnota parafialna, która jest określoną wspólnotą wiernych, utworzoną na sposób stały w Kościele partykularnym, nad którą pasterską pieczę, pod władzą biskupa diecezjalnego, powierza się proboszczowi jako jej własnemu pasterzowi (por. Kan. 515).
Kanon 530
Do funkcji specjalnie powierzonych proboszczowi należą następujące:
- udzielanie chrztu;
- udzielanie sakramentu bierzmowania osobom znajdującym się w niebezpieczeństwie śmierci, według przepisu Kan. 883, n.3;
- udzielanie Wiatyku i namaszczenia chorych, z zachowaniem wszakże przepisu Kan. 1003, §§ 2 i 3, a także udzielanie apostolskiego błogosławieństwa;
- asystowanie przy zawieraniu małżeństw i błogosławieniu małżeństw;
- odprawianie pogrzebów;
- święcenie źródła chrzcielnego w okresie wielkanocnym, prowadzenie procesji poza kościołem oraz dokonywanie uroczystych poświęceń poza kościołem;
- bardziej uroczyste sprawowanie Eucharystii w niedziele i święta.
Kanon 843
- Święci szafarze nie mogą odmówić sakramentów tym, którzy właściwie o nie proszą, są odpowiednio przygotowani i prawo nie wzbrania im ich przyjmowania.
- Duszpasterze oraz inni wierni, w ramach własnej funkcji kościelnej, mają obowiązek troszczyć się, aby ci, którzy proszą o sakramenty, byli do ich przyjęcia przygotowani przez odpowiednią ewangelizację i katechezę, z uwzględnieniem norm wydanych przez kompetentną władzę.