Właściwym środowiskiem wypełniania praktyk religijnych oraz przyjmowania sakramentów świętych jest własna wspólnota parafialna, która jest określoną wspólnotą wiernych, utworzoną na sposób stały w Kościele partykularnym, nad którą pasterską pieczę, pod władzą biskupa diecezjalnego, powierza się proboszczowi jako jej własnemu pasterzowi (por. Kan. 515).

Kanon 530

Do funkcji specjalnie powierzonych proboszczowi należą następujące:

1. udzielanie chrztu;
2. udzielanie sakramentu bierzmowania osobom znajdującym się w niebezpieczeństwie śmierci, według przepisu Kan. 883, n.3;
3. udzielanie Wiatyku i namaszczenia chorych, z zachowaniem wszakże przepisu Kan. 1003, §§ 2 i 3, a także udzielanie apostolskiego błogosławieństwa;
4. asystowanie przy zawieraniu małżeństw i błogosławieniu małżeństw;
5. odprawianie pogrzebów;
6. święcenie źródła chrzcielnego w okresie wielkanocnym, prowadzenie procesji poza kościołem oraz dokonywanie uroczystych poświęceń poza kościołem;
7. bardziej uroczyste sprawowanie Eucharystii w niedziele i święta.

Kanon 843

1. Święci szafarze nie mogą odmówić sakramentów tym, którzy właściwie o nie proszą, są odpowiednio przygotowani i prawo nie wzbrania im ich przyjmowania.
2. Duszpasterze oraz inni wierni, w ramach własnej funkcji kościelnej, mają obowiązek troszczyć się, aby ci, którzy proszą o sakramenty, byli do ich przyjęcia przygotowani przez odpowiednią ewangelizację i katechezę, z uwzględnieniem norm wydanych przez kompetentną władzę.